αργιλέ αντί τσιγάρο!

Τώρα που η γρίπη καλπάζει μου είπε ο γιατρός κόψε το τσιγάρο τώρα που είναι νωρίς,γιατί αν σε επισκευθεί η γουρουνογρίπη θα έχεις ένα επιπρόσθετο πρόβλημα με το βήχα.Και έτσι συμβαίνει,αν με πιάσει εκείνο το  χειμωνιάτικο μπούκωμα που κατεβαίνει κατόπιν στο στήθος με μορφή βήχα δε λέει να περάσει.Ο ιός δεν αστειεύεται,έχει σαρώσει το νότιο ημισφαίριο και ανησυχεί το βόρειο με την εξάπλωσή του.Όμως το τσιγάρο είναι συντροφιά με το καφέ μου,αν δε πιώ καφέ δεν έχει τσιγάρο,κόβει κανείς και τα δύο και ησυχάζει.Άσε που απαγορεύεται δια πυρός και σιδήρου παντού,τί κι αν κάποιοι επιμένουν στη ζούλα να το κάνουν.Ακόμη και η Τουρκία το απαγόρευσε,κάτι κοσμογονικό γίνεται,η βασίλισσα του καπνού καταργεί το σκήπτρο της,δεν είναι λίγο!Εγώ όμως θα το κόψω όχι όποτε θέλει ο υπουργός αλλά όποτε το θελήσω εγώ, και επειδή ο καφές μου αρέσει να τον πίνω κάθε πρωί με τσιγάρο θα το κάνω αν και με ζημιώνει.Όσο για τη δουλειά βρήκα τη λύση,το τσιγάρο απαγορεύεται αλλά όχι ο ναργιλές..!Θα πάω μέχρι το γιουσουρούμ και θα αγοράσω έναν,θα ρουφάω καπνό με γεύση μπανάνα,αν πετάξω και τα ρούχα μου, φορέσω κελεμπία και ένα τουρμπάνι στο κεφάλι θα μοιάζω σαν τον Λώρενς της Αραβίας !Να δεις που θα αυξηθούν οι ναργιλέδες,θέλουν να μας κάνουν ανατολίτες οι αθεόφοβοι,δε φταίω εγώ ο καφές φταίει,καταργήστε τον να καταργήσω και τον ναργιλέ.

Γεράσιμος Ανδρεάτος

o κουρασμένος δρόμος μου…

Ήρθα και φεύγω μόνος μου
είμαι καπνός κι αγέρας
ο κουρασμένος δρόμος μου
ήταν χαρά μιας μέρας

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

Ήρθα και φεύγω μόνος μου
μες στην καρδιά της μπόρας
τα όνειρα κι ο τόπος μου
ήταν χαρά μιας ώρας

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

Ήρθα και φεύγω μόνος μου
γι’ αλλού πανιά ανοίγω
ο κουρασμένος δρόμος μου
ήταν χαρά για λίγο

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης
Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης

ο θηλυκός Προμηθέας

Στην Ευρώπη τελευταία υπάρχει ένας σκεπτικισμός για το πού πάει,πού οδηγείται,ποίο θα πρέπει να είναι το στίγμα της στη σημερινή εποχή.Ακούγονται διάφορες φωνές κι απόψεις,αν οι φωνές τη θέλουν ήπειρο που αποφασίζουν οι λαοί της,αν οι απόψεις που εκφράζονται τη θέλουν δυναμική στα παγκόσμια πράγματα,κυρίαρχη στο διεθνή στίβο,να εμβαθύνει τους εσωτερικούς δεσμούς που συνθέτουν το οικοδόμημα,και να ξεκαθαρίσει επιτέλους ως πού είναι τα όριά της,θα τον πούν αιθεροβάμονα,αλλά και λίγο ρατσιστή.Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στον κόσμο,η Ευρώπη ποτέ δεν ήταν εσωστρεφής,κι αν κάποτε ήταν κυρίαρχη παγκοσμίως αυτό οφείλεται στην έμφυτη εξωστρέφειά και περιέργεια των αεικίνητων κατοίκων της.Και είναι αλήθεια αυτό,αλλά χρησιμοποιείται κατά το δοκούν και με υστερόβουλη σκέψη,όχι γιατί την θέλουν ισχυρή αλλά γιατί έχουν άλλους στόχους!Η Ευρώπη μοιάζει με την αρχαία Ελλάδα,πόλεις κράτη σε κάθε γωνιά με δική τους οικονομία,πολίτευμα,εξωτερική πολιτική,εσωτερική οργάνωση.Ήξεραν όλοι οι Έλληνες ότι ανήκουν στο ίδιο γένος,γνώριζαν ότι έχουν δεσμούς αίματος,θρησκείας,εθίμων,και γλώσσας,τα γνωστά όμαιμον,ομόθρησκον,ομότροπον,ομόγλωσσον.Για να ενδυναμώσουν αυτούς τους δεσμούς καθιέρωσαν κάποιες πανελλήνιες γιορτές στις οποίες από κάθε γωνιά της Ελλάδας διαγωνίζονταν Έλληνες που σε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσαν να σφυριλατήσουν τη κοινή τους καταγωγή.Ένας κατάφερε όχι λίγο,αλλά  βίαια ομολογουμένως να επιβάλει αυτό που θα έπρεπε να είχε συμβεί,και ήταν ο Φίλιππος ο Β΄ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου,κι αυτό δεν έγινε γιατί αισθανόταν την ανάγκη της πανελλαδικής ένωσης υπό το σκήπτρο του με αγνά αισθήματα,αλλά γιατί οι συνθήκες το επέτρεψαν να επιβληθεί επί των άλλων Ελλήνων,ύστερα από έναν πόλεμο που εξουθένωσε και εξάντλησε και κατασπατάλησε πόρους και ανθρώπινο δυναμικό,τον Πελοποννησιακό πόλεμο.Άρπαξε την ευκαιρία να επιβάλει με στρατιωτικά μέσα τις απόψεις του,τί κι αν υπήρχαν αντιδράσεις από μέρους των Ελλήνων,τί κι αν ο Δημοσθένης προτιμούσε τα κλέη του μικρόκοσμου της Αθήνας,μιας Αθήνας που έπνεε τα λοίσθια, όπως την είχε μάθει και διδαχτεί ως εκείνη την ύστατη ώρα που κατέβηκε ο αγροίκος της Μακεδονίας…Εκείνος όμως που ενδυνάμωσε τους δεσμούς των Ελλήνων,τους εμβάθυνε και έδωσε φτερά στους Έλληνες ήταν ο Αλέξανδρος,αν και δεν υπήρξε ποτέ ομόνοια μεταξύ τους,αν και η συνεργασία τους ήταν όσο η ματιά τους έβλεπε και έφτανε την άκρη της μύτης τους,αν συμβάδιζαν τα συμφέροντα τους καλώς,δεκτή η συνεργασία.Αυτό το διαπιστώνει κανείς όταν αμέσως μετά το θάνατο του στρατηλάτη προέκυψαν προβλήματα,διαφορές,αψιμαχίες,ποιός θα ηγηθεί,ποιός θα πάρει τί και πού,πόσα και ποιός είναι ο συνεχιστής!Ε δεν κράτησε πολύ το πανηγύρι,βρήκαν χώρο οι Ρωμαίοι και τους υπέταξαν σε διάστημα περίπου διακοσίων ετών.Αυτό το πανηγύρι συμβαίνει και στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων της Ευρώπης,όλοι γνωρίζουν ότι ανήκουν στην ίδια οικογένεια,έχουν ισχυρούς δεσμούς που παραπέμπουν σε ιστορικούς δεσμούς και συνεργασίες,στις γλώσσες,στη θρησκεία,στον περίπου ίδιο τρόπο ζωής με μικρές αποκλίσεις,και γιατί όχι και αυτό με μικρές αποκλίσεις και ας παρεξηγηθώ το »όμαιμον», ινδοευρωπαίοι.Φίλιππο χρειαζόμαστε,Μεγαλέξανδρο προσδοκούμε να μας ενώσει,ή θέλουμε να μας καταπιεί η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται σταδιακά?Ήδη η Ευρώπη αν δεν αφυπνιστεί χάνει τη λάμψη της,χαίρονται αυτοί που την θέλουν ισχνή,αργόσυρτη,γερασμένη,και είναι αυτοί που θέλουν να ηγηθούν,ως το παιδί που ενηλικιώθηκε πιά και βλέπει τους γέρους του να του υποδεικνύουν πώς θα πρέπει να κινείται για να περισώσει και αυξήσει τη κοινή περιουσία που με τόσο κόπο,χρόνο  και θυσίες φτιάχτηκε …Ας μην αυταπατώμαστε,το παιχνίδι που παίζεται με την Τουρκία είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια,ή θα πρέπει να μπεί η Τουρκία στην Ευρώπη να την κάνει μπάχαλο και υποχείριο άσχετων,και εχθρικών προς το κοινό στόχο και σκοπό,ή θα την πληρώσει η Ευρώπη δια μέσου της Ελλάδας,και η Ελλάδα δια μέσου της Ευρώπης και των επιλογών της.Η Ελλάδα και πάλι θα την πληρώσει τη νύφη καθώς φαίνεται,λες και είναι μοίρα της να είναι ταυτόχρονα φως και σποδός,τέφρα πάνω στην οποία πατούν οι δυνατοί αφού χωρίς αυτήν δε γίνεται ουδέν,να είναι οδηγός από το πλούτο της πνευματικής της κληρονομιάς και ταυτόχρονα να τιμωρείται ως θηλυκός Προμηθέας ο οποίος έκανε ένα καλό στην ανθρωπότητα,χάρισε τη φωτιά στους ανθρώπους και για το καλό που έκανε τιμωρήθηκε από τον Δία,που τον έδεσε ψηλά στον Καύκασο να του ξεσκίζει τις σάρκες τρώγωντας το σηκώτι του ένας αετός..Ο αετός αυτός είναι η Τουρκία,και όχι μόνο και μόνη αυτή βέβαια,είναι η άθλια πολιτική της Ευρώπης που δεν θέλει να ενδυναμώσει τους δεσμούς που υποτίθεται την κρατούν και τις δίνουν συνοχή,είναι γιατί υποκριτικά δεν βλέπει ή εθελοτυφλεί τη λαίλαπα του ισλάμ που σε διάστημα διακοσίων ετών και να μου το θυμηθείται αν και δεν θα υπάρχουμε θα έχει αλλάξει ο χάρτης της Ευρώπης,η Ευρώπη θα είναι κάτι σαν μέση ανατολή ή καλύτερα κάτι σαν τις ιστορικές περιόδους που έζησαν-και πάλι αυτή είναι η μοίρα του Ελληνισμού,να προδιαγράφει αυτό που μέλλει να συμβεί-οι Έλληνες στη Μικρά Ασία και της χερσονήσου του Αίμου,τον σταδιακό αφελληνισμό και εξισλαμισμό των πατρογονικών του εστιών.Η πορεία της Ελλάδας,η ιστορική πορεία του Ελληνισμού,είναι η διαχρονική πορεία αυτού του πανευρωπαικού πολιτισμού με πολλά σκαμπανεβάσματα,πτώσεις και ανορθώσεις,του πολιτισμού με τον οποίο πραγματοποίησε άλματα ο άνθρωπος.Στη πορεία δεν εκτίμησε όσο θα έπρεπε την αξία του,ενώ παρέβλεψε και αγνόησε το δισυπόστατο που περιείχε,συνέχειά του αν θέλετε απόφυσή αυτού του πολιτισμού είναι αυτό που εκπροσωπεί η Αμερική,με παραλλαγές και βιασμού του..