Να ΄τανε το ΄21

Αυτή η επέτειος δεν έχει θέση σε prive εκδηλώσεις,ανήκει στον Ελληνικό λαό.

Τα ιδρωκόπια

Είναι κουραστικό να επαναλαμβάνεσαι,να μηρυκάζεις τα ίδια και τα ίδια όταν απευθύνεσαι σε μη ευήκοα αυτιά.Όταν είναι κάποιος κολλημένος δε ξεκολλάει εύκολα,θα πρέπει να δεχτεί αλλεπάλληλα χαστούκια για να συνετιστεί.Μα και πάλι δεν είναι βέβαιο το αποτέλεσμα μιας αλλαγής πορείας,δύσκολα δέχεται κανείς την ήττα των επιλογών του,επιμένει σε εκείνα που παγιώθηκαν μέσα από τις αλληλοδιαδοχές των σφαλμάτων του,επειδή πάντα η αλλαγή,η κάθε αλλαγή πορείας αποσυντονίζει και τρομάζει.Ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες αυτό εντείνεται,άσκοπα παιδεύεσαι να σωφρονήσεις έναν γέρο που έχει κουτιαθεί,το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αφήσεις να ζει με τις ψευδαισθήσεις του,η ίδια η φύση φροντίζει,ξέρει το καθήκον της,σύντομα θα θάψει εκείνον και τις ψευδαισθήσεις του στο χώμα και τη λήθη.Αυτό τον άθλιο κόσμο δεν τον έφτιαξαν οι νέοι,τον βρήκαν έτοιμο,και πάνω στα χνάρια των διαβρωμένων πολλών από των γέρων βαδίζουν.Είναι αυτοί οι οποίοι πολλοί εξ αυτών όταν ήταν νέοι θεώρησαν και πίστεψαν ότι πάντα θα είναι ακμαίοι,δημιούργησαν πλούτο με κλοπιμαία,ρήμαξαν ταχυδακτυλουργικά δημόσια ταμεία και συνανθρώπους τους για να αποκτήσουν μια εικόνα ενός τάχα αυτοδημιούργητου ανθρώπου από το μηδέν.Από το μηδέν μηδέν το αποτέλεσμα,κι από το μηδέν δεν φτιάχνεις τη μονάδα,μα κι από τη μονάδα είναι αδύνατον να οδηγηθείς στη διάρκεια του βίου στα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια.Ένα κομπόδεμα θα το κάνεις,με πολύ κόπο,στερήσεις,και αγώνα,αλλά απέχει πολύ μέχρι τον υπέρμετρο πλούτο.Το περίσσευμα από κάπου αλλού προέρχεται,μα από μια μικρο/μεγαλοκομπίνα,μα από μια έκτακτη κερδοφορία σε καλή εποχή ζήτησης,μα σε μη απόδοση φόρου,μα στη διαχείριση των κοινών με το μέρισμα το ανάλογο,μα στο χρηματισμό και τη συναλλαγή που αγγίζει ευρύτερους χώρους με πολυεθνικές διαστάσεις.Και έτσι στα στερνά καμαρώνει ο γέρος,εγώ παιδί μου στερήθηκα τα πάντα για να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση,δεν κλέψαμε,δεν αδικήσαμε,δε πατήσαμε επί πτωμάτων.Με τον ιδρώτα του προσώπου μου όλα αυτά που βλέπεις έκανα,για σένα γιέ μου και καμάρι μου!Μα το Θεό ας έρθει ένας να μου πει ότι τον αδίκησα,εγώ πάντα υιέ μου,αγαπητό σπουργιτάκι μου έδωσα ψωμί σε πολλούς ανθρώπους.Ρώτησε τη Μάγδα τη νεοκόρισσα πόσες φορές ζήτησα το παπά να του δώσω από το υστέρημά μου να αγοράσει εκείνο το πολυέλαιο και εκείνος όλο έλειπε,έβρισκε προφάσεις να τα δώσω σε φτωχούς.Εγώ τον είχα ενημερώσει,στο πολυέλαιο ήθελα να επενδύσω,και σε μια εικόνα της μεγαλόχαρης να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση με αναγραφή του ονόματός μου για να μνημονεύομαι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Ρώτησε και τη γυναίκα του μακαρίτη Περικλή πόσες φορές τους συνέδραμα όταν ήθελε να κάνει εγχείρηση προστάτη,και πόσες φορές μίλησα στο δόκτορα να του γράψει υποκατάστατα για να μη χάσει τη Θέκλα.Ρώτησε παιδί μου εκείνους τους νεόπλουτους στη Κηφισιά το Μάριο και την Σούλα που τώρα θέλει να τη λένε Ούρσουλα,από πού ξεκίνησαν και γίνανε άνθρωποι.Από τη Νίκαια σε ένα χαμόσπιτο και ψειριασμένοι χτίσανε τρίπατο με ψηλές μεταλλικές μάντρες για να μη τους βλέπουν οι ζηλόφθονες,με θέα το λεκανοπέδιο της Αθήνας.Από μένα γίνανε άνθρωποι,αν δε τους έβαζα να πάρουν χρυσοφόρες δουλειές από το δημόσιο.Καμαρώνουν κι αυτοί ότι τα έκαναν με πολύ ιδρώτα,αφού τα μισά νερά του Ποδονίφτη και τα άλλα μισά του ρέματος της Χελιδονούς είναι από τα ιδρωκόπια μας!